سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی

سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی ؛ پیر فرزانه و عارف والامرتبه ای که تربتش میعادگاه بسیاری از پیروانش است و روح تنبور نوازی ایشان بدون شک در کالبد تنبورنوازی معاصر حوزه صحنه در گردش.

ایشان مسلط به مقام های تنبورنوازی یارسانی مکتب صحنه بودند و در مقام خوانی نیز مهارتی درخور ستایش داشته اند، بطوریکه در مکتب این موسیقیدان، مقام دان، عارف یارسانی ، استادان فراوانی تربیت شده‌اند از جمله: باباغلام همت آبادی، حسین روحتافی، سید ایاز قزوینه ای، سید قدمیار حسینی، درویش امیر حیاتی، عبدالمحمد شربتی، سید عظیم ارژنگ و ….

جناب سید نصرالدین تنبورنوازی را از پدر خویش، سید نورالدین فرا گرفته اند اما بنا به احوالات معنوی و سیر باطنی ایشان شیوه ی مقام نوازی ایشان که بصورت سینه به سینه به نسل های بعد منتقل شده است مورد نظر موافق جمیع تنبور نوازان می باشد . لازم به ذکر است که برخی از  بزرگان تنبورنوازی که وجه ی معنوی داشته‌اند، به ساخت مقام مبادرت می ورزیدند که البته بین پیران و بزرگان ایجاد مقام یا روایت کردن مقام رایج بوده اما سید نصرالدین جیهون آبادی از معدود باطن دارانی بودند که هفت مقام به نام ایشان ثبت گردیده؛ مقام سلطان سرجم، مقام تاله سواران، مقام یا ذات سید خاموش، مقام تونی جاف شیرین زوان، مقام حق دوسَه مِی تِه، مقام چپ دس و سنجانه یا جمع صحبت سنجانه و مقام سرمله ی شیخان.

سید نصرالدین خاموشی جیحون آبادی در سال 1328 در روستای جیهون آباد از توابع شهرستان صحنه چشم از جهان فرو بست.